Koop eens niet.
Vandaag stapte een vrouw de winkel binnen. Ze maakte mijn dag goed, ondanks het feit dat ze voor het openingsuur was binnengekomen. Ze was op weg naar haar werk en had zelfs niet opgemerkt dat de winkel nog gesloten was. Ik merkte dat ze werkkleding droeg. Geen kantoorjob dus. Er was iets bijzonders aan deze vrouw en dus vroeg ik wat ze deed. Haar werk bleek te bestaan uit de restauratie van de enkele huizen verderop gelegen kerk. Zij kocht een jas en nodigde me uit voor een bezoek aan de site. Zo'n kans wou ik niet laten liggen. Ik zou vandaag nog langskomen. In beslag genomen door allerlei praktische beslommeringen en gejaagd zoals zo vaak, vergat ik echter haar uitnodiging. Op weg naar een afhaalkoffie kwam ik toevallig voorbij de kerk. Toevallig stond zij net een sigaret te roken. Zo kreeg ik gelukkig nog de rondleiding.
Het was niet omwille van de kerk, maar omwille van de vrouw dat ik zo blij was met deze privé-rondleiding. Deze vrouw was bezield door haar werk en dat geluk straalde ze gewoon uit. Het werkte aanstekelijk. Buiten was het heet en was de massa onderweg naar meer - zoals steeds. Binnen was een kleine groep mensen aan het werk en heerste rust. Ze toonde me het altaar. "Geweldig toch dat Rubens dit ook nog heeft aangeraakt." Ze liet me zien hoe bepaalde dingen niet gerestaureerd konden worden omdat men niet wist hoe het er oorspronkelijk had uitgezien. Ze liet me zien waar zij aan het werk was. Ze heeft me met haar vuur aangestoken.
Net zoals de twee mannen die ik zondag leerde kennen. Een stille en een prater. De prater was net terug van een jaar Indië. Eén van de eerste dingen die hij deed toen hij terug in Antwerpen kwam, was een hemd en een broek gaan kopen, want hij kon hier niet, zoals daar, op zijn sandalen en korte broek rondlopen. Het contrast met wat een jaar zijn wereld was geweest, was groot, toen hij over de Meir liep tussen al die mensen op jacht naar kleding.
De stille had net een huis gekocht op het platteland waar hij met zijn geit, hond en kippen wou gaan wonen. Hij droeg sandalen en grijze wollen sokken. Hij zat daar met zijn stoel tegen de muur van de kathedraal geleund, verdomd op zijn gemak. Als een schaapsherder op een zondags bezoek aan de stad. Deze man slaagde er nog altijd in zonder kostuum een duur betaalde job te doen. Ik had hem voor gisteren nooit ontmoet, maar hij leek echt tevreden zichzelf te zijn. Zo mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten