woensdag 27 april 2011

Bars en andere plaatsen waar je koffie kan drinken

Bezoek: Pastis, Barnini, Le Pain Quotidien, Cafématic, De Bio-dynamische bakker, Bitterzoet, De Witzli Poetzli, Het Lastig Portret, Kassa 4

Mijn eerste koffie alleen dronk ik in Genève. Ik herinner me nog precies waar de brasserie was, maar niet meer hoe hij heette. De mannen droegen er nog lange witte schorten, zwarte broeken met een plooi, een gesteven hemd, gilet en een strik.

Alleen koffie gaan drinken kan héél leuk en héél triest zijn. Soms is het voor mij een beloning na een dag werken. Soms stel ik er het naar huis gaan uit. Soms wil ik er alleen zijn. Soms hoop ik er op een ontmoeting.

Wat een koffiebar goed maakt, hangt van vele factoren af. Of de koffie goed is, bijvoorbeeld. Al is dat niet het belangrijkste. Het moet er ook rustig zijn. Je moet er kunnen lezen of praten of schrijven. Je moet er alleen gelaten kunnen worden. Of er moet een bijzondere persoon werken. Zo heb ik menige koffie gedronken op plaatsen waar de koffie heus niet zo lekker was, maar de personen die er werkten wel bijzonder. Bij regelmatige herhaling wordt de vreemde man of vrouw in de koffiebar dan een bekende die je begroet en vice versa. Zo wordt de koffiebar een beetje een thuis als je thuis maar alleen bent.

Barhouders heb je van allerlei soort. Er is een stoer meisje naar wie ik opkijk. Er is een speelvogel op wie ik verliefd werd. Er is een zacht jaren vijftig-meisje dat volgens mij een hart van goud heeft. Er is ook de legendarische cafébazin die op haar kaart 'V.B.N.V.'* schrijft. Ik mag haar wel. Zij mag mij wel. Of misschien mij niet, maar wel de man met wie ik er die keer eens geen koffie maar wijn dronk. Boven in haar café staan er boekenkasten vol boeken achter slot en grendel. Sinds ik weet dat dit de hare zijn, mag ik haar eens te meer.

Het is ook fijn om met iemand  in een koffiebar - degene die het geschikt is voor het moment - af te spreken. Met mijn vroegere lerares Nederlands ben ik naar Barnini geweest en ook naar Bitterzoet. Echt een vrouw om uren koffie mee te drinken.

Iedereen heeft zijn favoriete koffie. Die van mij is een latte. Melk of soja. Degene die ik tijdens mijn pauze ga halen is een soja. De latte die ik met mijn vriend en zijn bijzondere zus drink, is gewoon koffie met véél melk, maar wel heel goede. En ik ben dol op de kom waarin ze hem serveren. De latte van de Pastis en de Woetzli Poetzli is dan weer geweldig omdat er honing op het schuimlaagje zit. Die lepel ik er eerst af. Bij Kassa 4 is de koffie dan weer gewoon koffie verkeerd op zijn Vlaams, maar daar zat ik gewoon student te wezen. Al hadden ze er wel lekkere koekjes. Dit laatste doet me dan weer aan een andere koffieplek denken. Mijn sportclub, waar ik na de training onbeperkt koekjes bij de gewone filterkoffie krijg en dat maakt veel goed van het feit dat hij niet verkeerd is.

* Vriendelijke Bediening Niet Voorhanden

zaterdag 23 april 2011

Stille zaterdag

Lees: Faire l'amour  - Jean-Philippe Toussaint
Luister naar: Only love can break your heart - Neil Young

Elke keer als ik met hem vrij, kan de laatste keer zijn. Ik maak hem wakker om met hem te vrijen. Het is al één uur 's middags en hij wil opstaan. Ik niet, want het kan de laatste keer zijn. Je moet verdomd sterk zijn om te kunnen vertrekken van iemand die je graag ziet. Maar zoals Toussaint schrijft: "rompre (...), c'était plutôt un état, qu'une action, un deuil qu'une agonie." Ik kon het niet die donderdagavond na dat rot gesprek. We hebben toen nog gevreeën en het was goed, maar het was niet meer als voordien. Vertrekken spookte door mijn hoofd. Misschien zou ik het de volgende morgen kunnen, misschien de volgende avond. Wanneer ik genoeg moed zou hebben. Maar ik moest het doen, want anders zou ik hem sowieso verliezen. Ik had hem misschien al verloren.

Het is vandaag geworden. We hebben nog samen ontbeten en toen zijn we elk een andere richting uitgegaan. Vertrokken. Alleen ben ik, toen hij weg was, naar zijn thuis gegaan om mijn spullen op te halen. Alle. Zo heb ik geen excuus om vanavond terug te keren.

Nu zit ik alleen thuis. Ik wil morgen niet uitleggen waarom hij er niet bij is met Pasen. Ik wil geen communicatie met mijn moeder, met de wereld, alleen met hem. Maar ik weet niet hoe. Want niets doet zo'n pijn als iemand die je graag ziet die zegt dat hij je niet zo graag ziet.